De Roemeen Brancusi (1876-1957) en de Italiaan Penone (1947): verschillende tijden, verschillende stijlen.

Brancusi probeerde in zijn werk tot de essentie te komen. Steeds verder vereenvoudigen, tot de eenvoudigste (maar nog wel interessante) vorm overbleef. Zie bijvoorbeeld het gladde ‘ei’, dat het eindpunt is van een lang proces dat begon met een kinderkopje. De spiegelende opvliegende vogel verdwijnt in zijn omgeving. Zijn ‘Oneindige zuil’ is een voorloper van de Minimal Art.

In Penones werk is de relatie tussen mens en natuur leidend.

Zijn materiaalgebruik is veelzijdiger dan dat van Brancusi (die vooral met natuursteen, hout en brons werkte). Naast brons en hout gebruikt hij ook glas, klei, bladeren en vilt. We reizen terug in de tijd door in een oude boomstam de jonge loot te zoeken. Menselijke aanwezigheid (of afwezigheid?) is te vinden in de afdruk van een lichaam in de ‘Beuk van Otterlo’ in museum Kröller-Müller, de afdruk van een hand in een boomstam. Mens en natuur zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Carla van Bree is niet alleen kunstkenner, zij heeft ook een sprekerstalent. Zij doorliep de kunstacademie van Tilburg en de universiteit van Utrecht.  

Als freelance docent is zij actief sinds 1996. In 2010 brengt zij deze twee kwaliteiten samen en treedt zij op als all round docent en kunstgids voor organisaties, musea en bijzondere gezelschappen, waar zij vertelt over het hoe en waarom van uiteenlopende kunststromingen en thema’s.